Nereden Nereye…
2019
yılı sonbahar ayları, Karasu’nun biraz dışında Doğusu yönünde, Aziziye’den
Küçükboğaz yolu üzerinde ve denize 500 m mesafede kalan, iklim değişiklikleri
sonucu kuruyan Çoban Tarlaları denilen mevkideki fındık bahçemiz yanına -4/5
sene sonrasında- gittiğimde tarım alanı olan bu bölgenin hemen hemen konut
alanına döndüğünü gördüğümde biraz şaşırdım.
Aracımı
TOKİ konutları istikametindeki kanal köprüsü üzerinde park edip kanal çevresini
geziyordum. Üç bisikletli 10-11 yaşlarında çocuk yanımda durup hayrola amca ne
arıyorsun diye sormaları üzerine çocukluğumuzda fındık topladığımız, sonrasında
bahçe olarak ekip biçtiğimiz, hayvan otlattığımız, tarım yaptığımız bahçeye ve bölgeye ilişkin kısaca bilgi verdim.
Çocuklar Doğu Karadeniz’den ilçeye gelip inşaat işçiliği sonrası kendi
anlatımlarına göre müteahhit olan ailelerin çocukları. “Amca buraya ne yapmayı
düşünüyorsunuz, satacakmısınız, evmi yapacaksınız yoksa mütahidde mi
vereceksiniz” şeklinde ard arda sorular sormalarına şaşırmadım değil. Demek ki
o yaştaki çocuklar arsa/inşaat/müteahhitlik gibi konuların evde konuşulan
ağırlıklı konular olması nedeniyle bu alanda fazlaca ilgiliydiler. Biraz sohbet
ve kendimi tanıtmam sonrası, çocuklara büyüyünce ne olmak istiyorsunuz diye
sorduğumda; 2’si futbolcu, olmazsa imam, 3.sü ise babası gibi inşaatçı olmak
istediğini söyler.
50
yıl önce bizlere sorduklarında ise -Tüm iş/mesleklerin
özellikle zanaatkarlığın toplumsal çerçevede önem/saygınlıkları kendine özgü
olmakla birlikte -öğretmen/subay/ hukukçu/kaymakam/mimar/mühendis/doktor
şeklinde hedeflerimizi sıralayıp hayallerimizi yüksek tutuyorduk.
Birde eski dönemlere
ilişkin daha doğrusu Cumhuriyetin ilk 10 yılında dünyaya gelen, biri memur diğerleri
esnaf/zanaatkar olan ilkokul mezunu bir kuşağı, içerisinde babamın da yer
aldığı ve arkasına “Sönmez Hatıra” diye not düşülen 1950’li yıllara ait
sararmaya yüz tutmuş siyah beyaz bir fotoğrafı bir döneme/yöreye/yaşama
(özellikle kılık/kıyafet/özen/görünüm açısından) vurgu bağlamında paylaşmak
istedim.
Nereden
nereye…
Saygı,
sevgi ve selamlarımla…
Remzi KOÇÖZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder