DOĞA/HAYVANLAR
En çok
hayvanlar sevindi.
Ondan
öncesinde tabi ki doğa.
Önce
şaşırsalar da!
Kaybolmasına
insanların,
Sonrasında
çabuk alıştılar,
Sessizliğine
çevrenin.
Hayvanlar
av olmaktan kurtulup,
Korkusuzca
uçup/koşup/salınıp,
Doğanın
kucağında özgür kaldılar.
Aslında
çok kızgındılar insanoğluna;
Zarar
vermelerine/vahşiliklerine,
-İşkencelerine/hoyratlıklarına/nankörlüklerine-
Çevreyi kirletip, çöplüğe çevirmelerine.
Çevreyi kirletip, çöplüğe çevirmelerine.
Tabiat
ana ve diğer canlılar;
İnsanoğluna
binlerce yıl,
Neler
sunmadılar!
Tarımdan
ulaşıma, etinden sütüne,
Giyiminden
barınmasına,
Say say
bitmez.
Ama gel
gör ki;
Çevreye
verdikleri zararla,
Ekolojik
yapıyı bozmakla,
-Kimyasal
ilaçlarla/zehirlerle-
Canlılığı
yok edip,
Çoğunun
neslini kuruttular.
İnsanların
vahşi dedikleri hayvanlar,
İnsanların
vahşiliğine çaresizce,
Açlık ve
savunma dışında,
Zarar
veremezken,
İnsanların
zarar vermelerine,
Çok ama
çok içlendiler.
Adları
gibi insan olabilmelerini umarak,
-Farkındalıklarının
farkına varılması için-
Eve
kapanmalarını sağlayan,
Salgına
çok ama çok müteşekkirler.
(Ankara / 13. 04. 2020)
Remzi KOÇÖZ
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder