O’NU UĞURLARKEN *
Ve bardaktan boşanırcasına
Duygu seli akıyordu.
Şakaklarından,
Yanaklarına doğru.
Kolay değildi kabullenmek.
Birlikte yıllar yılı
Yaşadığı,
Yıllarını paylaştığı,
Dostluğu,
Arkadaşlığı,
Kendisini dünya ile tanıştıran
Bir canı toprağa veriyordu.
Bir yanda doğanın dengesi
Diğer yanda çaresizlik
Asıl olan yaşam mücadelesiydi,
Onun için.
Yaşam;
Kaldığı yerden devam ediyor,
Onsuz,
Yeni bir süreç başlıyordu.
Uygarlıkların tortuları gibi
Yaşam mücadelesi,
Onu da
Toprağa verecek
Ondan sonraki insanlar da;
Bu acıyı yaşayarak
Yeni bir mücadele,
başlatacaklardır.
Sonsuza değin bu döngü,
istemesek de
Böylece akıp gidecek.
05.10.1997/ İNCİRLİOVA
Remzi KOÇÖZ
*Aramızdan ayrılan tüm sevdiklerimiz anısına...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder